Lange tijd
kriebelde het, maar vandaag was het
dan eindelijk zover. Vanaf vandaag zal ik eindelijk een marathonloper zijn. De
voorbereiding verliep goed, ondanks dat echte marathonweken ontbraken met
gemiddelde trainingsweken van slechts 67km/week in de afgelopen 12 weken. Dit
zorgde er echter wel voor dat ik des te fitter was om mijn marathontrainingen
telkens weer goed uit te voeren.
Geïnspireerd door mannen zoals Patrick Delait,
Jo Schoonbroodt en Renzo Roumen die ik in het verleden als toeschouwer op de
afstand in Meerssen heb zien strijden met mooie opmarsen, flinke terugvallen en
overwinningen sta ik nu zelf aan de start. De voorspelde regen is op dat moment
gelukkig allemaal uit de lucht gevallen en het enige wat dan nog rest is de
zegening van de pastoor waar de start van de Meerssen Marathon altijd door
gekenmerkt wordt.
 |
| De Pastoor, Foto: Tinus Dewaide |
 |
| Start Marathon, Foto: Tinus Dewaide |
Het startschot klinkt en we zijn los. Het is
vooral een kwestie van mezelf rustig houden terwijl ik massaal wordt ingehaald
door lopers waarvan ik weet dat ik normaal gesproken sneller ben. Mijn “gevoel”
laat ik voor wat het is en ik focus me puur en alleen op mijn hartslag en tempo
die mijn horloge me de gehele tijd door trouw aangeeft. Mijn gevoel zegt dat ik
aan het inlopen ben maar toch kom ik na 1km precies door in de gewenste 4
minuten. Vervolgens 2km bergop die nog een heel stuk langzamer gaan en vanaf
dan mag er een mini stapje bij. Mijn concurrenten lopen dan al minimaal 100
meter voor me maar dat deert me niet, ik geloof heilig in mijn eigen
strijdplan. Mijn fietser Eric sluit bij mij aan en verder is er geen loper meer
echt in de buurt. Na een km of 6 zit het eerste heuvelachtige gedeelte van het
parcours erop en begin ik lekker in mijn ritme te raken. Ik raap halve
marathonlopers op, slokken sportdrank verdwijnen in mijn maag, sponzen zorgen
voor verkoeling, zo nu en dan geeft Eric mij wat aanwijzingen, kortom de km’s worden lekker weggetikt. Ondertussen kom ik heel langzaam dichterbij Iwan Theunissen en Jo
Schoonbroodt, de nummers 4 en 5 in de wedstrijd, fietsen mijn moeder, mijn vriendin
en haar ouders een klein stukje mee, hetgeen wat me een vertrouwd gevoel geeft
en mag het tempo na een km of 14 weer een mini beetje opgevoerd worden.
 |
| @19km, Foto: Tinus Dewaide |
Bij km
18 haal ik eindelijk Iwan Theunissen en Jo Schoonbroodt in en weer een klein
stukje later kom in halverwege door in Meerssen, enthousiast aangemoedigd door
het publiek in een tijd van 1:23:33. Ik voel me nog fit, heb vertrouwen in deel
2, het deel waar naar horen zeggen de marathon pas echt gaat beginnen, loop
ontspannen de Kruisberg op, zie in de verte 2 stipjes lopen wat de nummer 2 en
3 moeten zijn. De sportdrank verdwijnt iets moeilijker in mijn maag dus ik
besluit om de frequentie van het drinken op te voeren maar het bij minder
drinken per keer te houden. Tijdens de beklimming van de Dennenberg voel ik
voor het eerst vermoeidheid, dat is schrikken, dit is pas kilometer 27, ik moet
er nog ruim 15. Probeer nergens meer aan te denken, af en toe half mijn ogen te
sluiten en zo vervolg ik mijn weg. Bij km 32 staan mijn trouwe supporters weer
langs de kant, zie en hoor ik dat het kleine stipje van km 22 langzaam maar
zeker groter wordt maar beland ik ondanks dit positieve vooruitzicht in mijn 5
zwaarste kilometers. De verhalen die in mijn achterhoofd zitten dat een
marathon pas echt begint vanaf kilometer 35 maken het me zwaar. Ik kom
ondertussen echter steeds dichter bij Patrick Delait, hoef iets later niet meer
uit te kijken naar die zware kilometers vanaf km 35 want daar ben ik
ondertussen aan begonnen, bereik nu tevens het hoogste punt van de marathon,
kortom mijn moraal groeit. Bij kilometer 38 heb ik Patrick te pakken, hij feliciteert
mij sportief en ik ga me steeds beter
voelen, ik loop “tiktiktik” met kleine pas de laatste heuvel op waar ik van te
voren zoveel tegen op zag. Ik kan in de steile afdaling flink tempo maken en op
de Visweg ga ik harder omhoog dan mijn moeder die probeert vooruit te fietsen om een foto van me te kunnen maken bij de finish. De laatste 1,5 km worden
ingezet, het parcours loopt lekker naar beneden en mijn snelheid neemt toe,
17km/h, nog 500 meter, 18km/h, nog 200 meter, ik kan zelfs nog sprinten. Uh
eindtijd, 2:46:41, Yes, volgens mij heb ik het 2
de gedeelte harder
gelopen dan het eerste gedeelte, Yes, ik ben nu een marathonloper!
 |
| Finish Meerssen Marathon! |
