Al jarenlang loop ik hard, even snel je loopschoenen
aantrekken en een rondje rennen. Je hebt er bijna niets voor nodig en het is
heel gemakkelijk, gewoon je ene voet voor de andere zetten. Dat dacht ik
tenminste. Langzaam begint de twijfel echter toe te slaan. Termen als chi
running, barefoot running, pose running, natural running passeren tegenwoordig
de revue, blijkbaar allemaal methodes om je ene voet voor de andere voet te
zetten. Geen idee wat ze inhouden, ik loop gewoon en dat gaat me normaal gesproken redelijk goed af.
Maar dan, nieuwe twijfel, zogenaamde "fun runs"
schieten als paddenstoelen uit de grond. Heb ik wel genoeg plezier tijdens mijn
wedstrijden vraag ik mijzelf af? De fun runs zullen er tenslotte niet zomaar
zijn. Vorig jaar liep ik mijn eerste marathon, in Meerssen. Een eenzame strijd van 42km, een schril contrast met de diverse
fun runs. Waar ik enkel een spons of bekertje water krijg bij de
verzorgingspost in Meerssen heb je bij de colorrun stands met verschillende kleuren verf
die je bij iemand in het gezicht kan smijten, voorziet de chocolaterun je van
chocolade aardbeien, chocolade croissantjes, chocoladetruffels, chocolademelk,
etc. en heb je tijdens Marathon du Medoc 23 drankposten met telkens een ander
soort wijn. Waar ik alleen zelf kan beslissen om door te lopen of uit te
stappen kan je bij de Laserquest Run neergeschoten worden. Waar ik na de
wedstrijd in de sporthal kan douchen krijg je bij de Foam Run om de zoveel
meter een bak met schuim voorgeschoteld. Waar ik in mijn singletje en broekje
loop lopen ze bij de Santarun als Kerstman, rendier, elf of kerstboom, of tijdens in de Undie run in ondergoed. Waar ik
het met de zon als verlichting moet doen krijgt men tijdens de Electric Run
laserstralen en lichtshows. Waar ik helemaal alleen loop staan ze bij de
Rainbowrun in een lange file waar geen doorkomen aan is. Waar ik enkel schrik
van een tegenstander die steeds dichterbij komt schrikken ze bij de zombierun van zombies. Waar ik het parcours met de richting mee ren rennen
er tijdens de Bay to Breakers een groep lopers verkleed als zalm de wedstrijd
in tegengestelde richting.
Zelf lijkt me een funrun in de V&D wel iets, een trappen fun run. Beginnen in de kelder waarbij je je zelf vol moet schminken met schoolspullen terwijl hitzone 71 vol aanstaat, met de roltrap (want we willen uiteraard vooral niet moe worden, het gaat om de fun) naar de begaande grond om je te hijsen in een lingerie setje waarbij Serge Gainsbourg Je t'aime zingt, om vervolgens wederom met de roltrap naar de eerste verdieping te gaan die je in een maatpak dient te doorkruisen terwijl Frank Sinatra zijn nummer New York, New York voordraagt. Daarna weer aansluiten bij de file, uiteraard op de roltrap en doorgaan naar verdieping nummer 2, La Place, de drank en eet stop, met 23 soorten wijn, chocoladecake, chocoladedonuts en chocolademelk en rustige soul muziek op de achtergrond. Ten slotte finishen op verdieping nummer 3, de kerstafdeling, waarbij men kan kiezen tussen finishen als kerstman, elf, rendier, of kerstboom en Oh Denneboom door de speakers klinkt. En voor degene die 4 verdiepingen te veel vindt kan uiteraard ook een verdieping overslaan door de lift te pakken!
De mogelijkheden lijken eindeloos, toch ga in aanstaande zondag weer voor de posten met bekertjes water en eens spons, het zonlicht, mijn singlet en loopbroekje, de eenzaamheid en loop ik het rondje in de juiste richting. Mijn "fun" zal ik moeten halen uit de voldoening dat ik 42 kilometer nagenoeg alleen tot een goed einde zal brengen. Dat mijn trainingsarbeid (hopelijk) wordt beloont en ik mijn doel zal bereiken, dat ik gestreden heb voor wat ik waard ben. Ik denk dat ik daar voorlopig genoeg aan heb..
 |
| Bron: http://cdn.ltstatic.com/2011/December/YS514888_942long.jpg |
