woensdag 3 september 2014

Planning

Plannen is niet gemakkelijk. Iedereen zal beamen regelmatig tegen planningsproblemen aan te lopen. Als student zijnde vindt een tentamen bijvoorbeeld bijna altijd een dag te vroeg plaats, terwijl je 5 dagen voor het tentamen meestal nog het idee hebt dat alles gemakkelijk moet lukken. Of je planning valt in het water door externe factoren, zoals drukte op de weg of een trein die vertraging heeft. Zelf mag ik mij de komende maanden zelfs fulltime bezig gaan houden met plannen tijdens mijn afstudeerstage. Het plannen van bedden in het Catharina Ziekenhuis te Eindhoven welteverstaan, leuke uitdaging!

Ook het trainen naar piekwedstrijden is helaas niet altijd even eenvoudig. Mijn marathonvoorbereiding voor de Meerssen Marathon lijkt dit jaar enigszins in het water te vallen, mijn vorm zou op dit moment, slechts 1,5 week voor de marathon top moeten zijn, maar erg soepel gaat het allemaal niet de laatste tijd. Een planning die in theorie zo makkelijk lijkt. "Enkel wat motivatie en discipline is vereist om de trainingen die op het schema staan uit te voeren en dan komt de vorm vanzelf wel" is vaak de gedachtegang. Maar in de praktijk valt dit vaak vies tegen. Bij een goede wedstrijdplanning is het draaien van trainingen namelijk helaas slechts het gemakkelijkste deel van de voorbereiding. Het herstellen van deze trainingen is van minstens zo'n groot belang en dat is lastig. Helemaal als je daarbij ook nog eens een niet zo'n goede slaper bent en als student zijnde regelmaat ontbreekt en dat terwijl ik niet eens vaak op stap ga. 

Het plannen van trainingen, het plannen van rust, zelfs het plannen van het onbekende lijkt allemaal bij de optimale wedstrijdvoorbereiding erbij te horen. Het onbekende, in mijn geval een flinke val tijdens een trail in Ardennen, betekende dat er weer een trainingsweek werd weggegooid. Hiervoor in de plaats kreeg ik echter wel extra rust, hetgeen wat ik waarschijnlijk nodig had. Misschien kan zo'n val af en toe toch niet zo'n kwaad...

Gelukkig heeft iedereen regelmatig moeite met plannen, de ene planning lijkt nog desastreuzer dan de andere. Een mooi voorbeeld van een planning fallacy is het Sydney Operahouse. Een project dat in 6 jaar afgerond zou moeten zijn en $7 miljoen zou mogen kosten, kostte uiteindelijk $102 miljoen en werd pas na 16 jaar afgerond. Dan kan je toch beter zelf verantwoordelijk zijn voor een slechte marathonvorm dan dat je in het verleden het Operahouse gefinancierd hebt.
(Bron: http://www.raymondjames.com/)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten