Melkkoe

8ste werd ik vorig jaar tijdens de halve marathon van Eindhoven, ik liep een prima tijd van 1:14:14, geen wereldtijd zoals de winnaar van de marathon, Chumba Dickson die de hele marathon wist af te leggen in een tijd van 2:05:48. De 8ste plaats die Weldon Kirui behaalde tijdens de marathon is ook een veel betere prestatie dan de mijne, sterker nog; als ik mijn eindtijd van de halve marathon in een calculator stop die een verwachte marathontijd uitrekent zou ik slechts 46ste worden op de marathon. Maar toch, ik liep geen marathon maar de halve marathon en ik werd 8ste van de 6979 finishers.

Mijn 8ste plaats (van de 96 deelnemers) tijdens de Sylvesterloop in Elsloo afgelopen jaar leverde me 40 euro aan waardebonnen op, tevens mocht ik gratis meedoen omdat ik het voorgaande jaar bij de beste 10 lopers zat. Een klein gebaar, de inschrijvingskosten bedragen slechts 5 euro maar toch geeft het gratis startnummer bij mij vertrouwen in de organisatie en wint het evenement hierdoor een hoop sympathie. En zo zijn er meer soortgelijke voorbeelden.

In Eindhoven won ik vorig jaar niks. Ik mag dit jaar 32 euro aan inschrijvingskosten betalen omdat ik even wilde afwachten hoe het herstel vlotte na mijn marathondebuut in Meerssen en daardoor te laat was voor de voorinschrijving (26 euro). De gemiddelde Nederlander verklaart je voor gek, 32 euro betalen om je gedurende 21km helemaal naar de klote te lopen..

Natuurlijk, zoals in de inleiding al aangegeven, ik ben verre van een wereldtopper. Ik heb er geen probleem mee om inschrijfgeld te betalen, maar voor de aankomende halve marathon van Eindhoven knaagt het een beetje. 99,89% van de lopers hield ik achter me, ik studeer, woon en train in Eindhoven. Waarschijnlijk zijn er meer toeschouwers geweest die enthousiast mijn naam hebben geroepen dan die van de Keniaanse Weldon Kirui, waarschijnlijk zijn er meer mensen geweest die even naar mijn uitslag hebben gekeken dan naar de uitslag van Weldon Kirui.

Ik gun het Weldon Kirui, geen inschrijfkosten, waarschijnlijk een flinke som aan startgeld en nog wat prijzengeld. Zijn 8ste plaats op de marathon is veel beter dan mijn 8ste plek op de halve marathon, daarbij heeft hij het geld harder nodig dan menig Nederlandse loper, denk ik zo. Ik verwacht geen startgeld, ik snap dat de organisatie zich in Eindhoven vooral richt op een snelle marathon en dat er voor de halve marathon slechts beperkte prijzen zijn.
Maar voor de volgende editie 250.000 euro als bonus uitreiken indien het wereldrecord verbroken wordt terwijl de gehele halve marathon in mijn ogen als melkkoe wordt gebuikt... Bij mij wint de organisatie op dat vlak weinig sympathie.

De halve marathon trekt meer toeschouwers en meer lopers dan de marathon. Naar mijn mening zou het mooi zijn als de eerste x finishers van de halve marathon, de lopers die ook van de halve marathon een echte wedstrijd maken hier een kleine uiting van dank in de vorm van bijvoorbeeld gratis deelname voor terug krijgen.

De Marathonloper

Lange tijd kriebelde het, maar vandaag was het dan eindelijk zover. Vanaf vandaag zal ik eindelijk een marathonloper zijn. De voorbereiding verliep goed, ondanks dat echte marathonweken ontbraken met gemiddelde trainingsweken van slechts 67km/week in de afgelopen 12 weken. Dit zorgde er echter wel voor dat ik des te fitter was om mijn marathontrainingen telkens weer goed uit te voeren.

Geïnspireerd door mannen zoals Patrick Delait, Jo Schoonbroodt en Renzo Roumen die ik in het verleden als toeschouwer op de afstand in Meerssen heb zien strijden met mooie opmarsen, flinke terugvallen en overwinningen sta ik nu zelf aan de start. De voorspelde regen is op dat moment gelukkig allemaal uit de lucht gevallen en het enige wat dan nog rest is de zegening van de pastoor waar de start van de Meerssen Marathon altijd door gekenmerkt wordt.

De Pastoor, Foto: Tinus Dewaide

Start Marathon, Foto: Tinus Dewaide

Het startschot klinkt en we zijn  los. Het is vooral een kwestie van mezelf rustig houden terwijl ik massaal wordt ingehaald door lopers waarvan ik weet dat ik normaal gesproken sneller ben. Mijn “gevoel” laat ik voor wat het is en ik focus me puur en alleen op mijn hartslag en tempo die mijn horloge me de gehele tijd door trouw aangeeft. Mijn gevoel zegt dat ik aan het inlopen ben maar toch kom ik na 1km precies door in de gewenste 4 minuten. Vervolgens 2km bergop die nog een heel stuk langzamer gaan en vanaf dan mag er een mini stapje bij. Mijn concurrenten lopen dan al minimaal 100 meter voor me maar dat deert me niet, ik geloof heilig in mijn eigen strijdplan. Mijn fietser Eric sluit bij mij aan en verder is er geen loper meer echt in de buurt. Na een km of 6 zit het eerste heuvelachtige gedeelte van het parcours erop en begin ik lekker in mijn ritme te raken. Ik raap halve marathonlopers op, slokken sportdrank verdwijnen in mijn maag, sponzen zorgen voor verkoeling, zo nu en dan geeft Eric mij wat aanwijzingen, kortom de km’s  worden lekker weggetikt. Ondertussen kom ik heel  langzaam dichterbij Iwan Theunissen en Jo Schoonbroodt, de nummers 4 en 5 in de wedstrijd, fietsen mijn moeder, mijn vriendin en haar ouders een klein stukje mee, hetgeen wat me een vertrouwd gevoel geeft en mag het tempo na een km of 14 weer een mini beetje opgevoerd worden.

@19km, Foto: Tinus Dewaide

Bij km 18 haal ik eindelijk Iwan Theunissen en Jo Schoonbroodt in en weer een klein stukje later kom in halverwege door in Meerssen, enthousiast aangemoedigd door het publiek in een tijd van 1:23:33. Ik voel me nog fit, heb vertrouwen in deel 2, het deel waar naar horen zeggen de marathon pas echt gaat beginnen, loop ontspannen de Kruisberg op, zie in de verte 2 stipjes lopen wat de nummer 2 en 3 moeten zijn. De sportdrank verdwijnt iets moeilijker in mijn maag dus ik besluit om de frequentie van het drinken op te voeren maar het bij minder drinken per keer te houden. Tijdens de beklimming van de Dennenberg voel ik voor het eerst vermoeidheid, dat is schrikken, dit is pas kilometer 27, ik moet er nog ruim 15. Probeer nergens meer aan te denken, af en toe half mijn ogen te sluiten en zo vervolg ik mijn weg. Bij km 32 staan mijn trouwe supporters weer langs de kant, zie en hoor ik dat het kleine stipje van km 22 langzaam maar zeker groter wordt maar beland ik ondanks dit positieve vooruitzicht in mijn 5 zwaarste kilometers. De verhalen die in mijn achterhoofd zitten dat een marathon pas echt begint vanaf kilometer 35 maken het me zwaar. Ik kom ondertussen echter steeds dichter bij Patrick Delait, hoef iets later niet meer uit te kijken naar die zware kilometers vanaf km 35 want daar ben ik ondertussen aan begonnen, bereik nu tevens het hoogste punt van de marathon, kortom mijn moraal groeit. Bij kilometer 38 heb ik Patrick te pakken, hij feliciteert mij sportief en ik ga  me steeds beter voelen, ik loop “tiktiktik” met kleine pas de laatste heuvel op waar ik van te voren zoveel tegen op zag. Ik kan in de steile afdaling flink tempo maken en op de Visweg ga ik harder omhoog dan mijn moeder die probeert vooruit te fietsen om een foto van me te kunnen maken bij de finish. De laatste 1,5 km worden ingezet, het parcours loopt lekker naar beneden en mijn snelheid neemt toe, 17km/h,  nog 500 meter, 18km/h,  nog 200 meter, ik kan zelfs nog sprinten. Uh eindtijd, 2:46:41, Yes, volgens mij heb ik het 2^de gedeelte harder gelopen dan het eerste gedeelte, Yes, ik ben nu een marathonloper!

Finish Meerssen Marathon!

Kriebels

Het begint te kriebelen, de afstand waarover misschien wel de meest heroïsche verhalen zich ten ronde doen roept. Een tijdje terug zacht fluisterend maar ondertussen beginnen de 42.195 meter hard naar me te schreeuwen. Niet gek, vandaag zijn de eerste WK atletiek medailles uitgedeeld aan de vrouwen die de marathon liepen, zie ik de ene na de andere marathontraining voorbij komen op Strava van trainingsgenootjes en tot slot beginnen mijn eigen trainingen ook nog eens op marathontrainingen te lijken. Trainingen van onder de 20km zijn tegenwoordig kort en records na records worden verbroken. Vorige week tikte ik tijdens een duurloop de 33km aan, volgende week staat er 36km op het schema. Een paar weken terug bleef het bij enkele slokjes water die ik tot me nam tijdens de training, tegenwoordig lijkt het meer op zuipen. Dat mag ook wel want over minder dan een maand is het zover, vanaf 8 september ±14:00 mag ik mij hopelijk een marathonloper noemen!

De online wedstrijd

Vandaag fiets ik met mijn wedstrijdschoenen aan naar de training. Ofja training, er moet hard gelopen worden vandaag. Er staat een KOM op het spel! Een wat? Een KOM ja, "King Of The Mountain". Een kans die zich niet vaak voordoet want normaal houd ik me prima aan de door de trainer opgegeven snelheidszones. Vandaag kan het echter "5,7 km winterronde in Z4+ voor de ranglijsten!" stond er tenslotte in het trainingsschema.
Het principe is simpel, je neemt met je gps horloge of de strava applicatie op je telefoon je gelopen rondje op, upload deze naar strava en zonder dat je het door hebt ben je misschien al in een van de bestaande ranglijsten opgenomen. Zo niet en is er een bepaalde heuvel, een interessant rondje, of iets anders waar je graag records op wilt kunnen verbreken kan je er altijd zelf een segment van maken om vervolgens "king of the mountain" te worden. Daarbij kan je op dezelfde manier als twitter atleten volgen waardoor je hun trainingen te zien krijgt (leuk om te zien wat Laurens ten Dam traint!), trainingen kan vergelijken. Etc. Onder wielrenners is strava al behoorlijk populair. Zo is bijvoorbeeld de Cauberg al bijna 6000 keer opgereden door strava gebruikers. Door lopers wordt het programma echter nog in mindere mate gebruikt.
Bij Eindhoven Atletiek komt strava echter vaak ter sprake, zo nu en dan wordt er stiekem een versnelling geplaatst om net dat ene plaatsje op die felbegeerde ranglijst te stijgen. Allemaal extra motivatie en alles dat motiveert is mooi meegenomen! Daarbij zien trainingen er tegenwoordig digitaal zelfs gezellig uit.

Terug naar de "wedstrijd" van vandaag. Na een paar km's warming-up is iedereen goed warm. Er wordt gelopen naar de start. De start die op de computer zo makkelijk te zien is maar in de echte wereld is deze nergens te bekennen. Het zekere voor het onzekere wordt genomen en we starten zo'n 50 meter voor de virtuele start zodat we zeker weten dat strava onze ronde zal regisseren. Een startschot is er niet. Iedereen  kan tenslotte op ieder moment aan deze online wedstrijd meedoen. Timothy is de gedoodverfde favoriet maar vandaag echter geen echte tegenstander. Ondanks dat Timothy over een strava account beschikt is hij er nog niet achter gekomen hoe hij zijn bestanden moet uploaden ;-). Harm is voor mij onklopbaar met zijn PR van 2:21:59 op de marathon en dus zal ik moeten strijden voor de 2de plek samen met Filip. Lang lopen we samen op het 5,7km lang durende segment. Na zo'n 4km slaat Filip echter een gaatje maar de laatste 50 meter weet ik met een sprint toch nog over hem heen te komen. De sprint die voor de zekerheid toch weer net iets langer wordt doorgetrokken om er maar zeker van te zijn dat het hele segment gelopen wordt. Harm blijft "king of the hill", en ik heb mijn 2de plaats waarschijnlijk goed weten te verdedigen. Alhoewel.. toch niet dus bleek een paar uur later. De digitale wereld is blijkbaar toch niet helemaal het zelfde.

Enfin, leuk speeltje voor de competitieve hardloper die tijden van zichzelf en / of andere wilt verbreken. Net die extra training doet om een challange te behalen, of op de een of andere manier gewoon meer informatie uit zijn training wilt halen. Meten is weten ;-)!