Uitwaaien in Ameland

Een halve marathon in Ameland, de verhalen over de afterparty gecombineerd met de mooie foto's van het parcours van vorig jaar wekte mijn interesse. Aangezien Ameland nou niet bepaald op een steenworp afstand ligt vertrokken we met 9 lopers van Eindhoven Atletiek vrijdagmiddag richting het noorden. Na ruim 3 uur in de auto te hebben gezeten komen we in het donker aan in Holwerd. Het is koud en de combinatie met regen en veel wind maakt het dat het echt rotweer is. Wachten op de boot, opwarmen op de boot en opnieuw kou lijden als we met de huurfietsen richting de vakantiehuisjes gaan. Daarbij is het ondertussen 21:00, heb ik nog steeds geen avondeten op en begin ik me langzaam af te vragen waarom ik ook alweer een wedstrijd op Ameland wilde lopen. Uiteindelijk wordt er gelukkig nog om 22:00 gegeten in een restaurant waarvan de keuken eigenlijk al gesloten was. Een gelukje dat we met een groep zijn en de eigenaar nog wat omzet ruikt.

Zaterdagmorgen is het dan zover, het regent niet meer maar de wind is nog altijd zeer nadrukkelijk aanwezig. We lopen gezamenlijk naar Nes, Ameland lijkt voor een dag omgetoverd tot hardloopland. Zo'n 3500 deelnemers telt de Adventurerun en dat aantal is ongeveer gelijk aan het totale inwonersaantal van het gehele eiland. Om 13:45 worden we weggeschoten, 1km verhard, 2 km crossen en vervolgens het strand op. Ik loop op dat moment op de 12de plek zo'n 60 meter achter mijn trainer. Een wedstrijd lopen op het strand is een nieuwe ervaring voor mij en het bevalt gelijk goed. Keuzes maken, loop ik naar de zee toe en maak ik meer meters met een hardere ondergrond of blijf ik net iets verder van de zee vandaan, loop ik minder meters die net iets zwaarder gaan. Ik besluit te vertrouwen op Luc's ervaring en loop nog steeds op een meter of 60 achter hem aan richting de zee. Dat ondanks dat we 1,5km later voor korte tijd het strand weer moeten verlaten.

Eerste keer 't strand op (Foto Trail Running Nederland)

Foto Trail Running Nederland

Na een zeer kort stukje duinen komen we opnieuw aan op het strand en sta ik weer voor dezelfde keuze. Mooi om te zien hoe iedere loper zijn eigen pad kiest en het op die manier ieder voor zich is. Zo haal ik iemand in zonder er ook maar 10 meter bij in de buurt te komen. De wind heb ik op dit moment vol in de rug en het lopen gaat vanzelfsprekend. Iets te vanzelfsprekend waardoor ik teveel naar de meeuwen en de boorplatformen kijk. Gelukkig besef ik op tijd dat de wind over enkele km's niet meer mijn vriend zal zijn, het gat met de lopers achter me is te groot geworden en voor me zie ik Luc samen met Erik Negerman lopen. Heel langzaam kom ik dichterbij maar in de verte zie ik de koploper al het strand verlaten. Ik moet opschieten voordat ik de aansluiting mis en alleen de strijd met de wind aan moet gaan. Net voor ik het strand afga is het gat nog 10 meter, versnel ik door het losse zand en schiet ik kort de verzuring in maar zit ik wel erbij! Gelukkig hebben we vanaf dit moment de wind vol tegen waardoor ik uit de wind lopend kan herstellen. Daarbij motiveert het ontzettend om met deze 2 mannen in een groepje te lopen (Luc's PR 1:01:49 en Erik's PR 1:05:58). Ons groepje blijft zo'n 3km bij elkaar waarbij er kop over kop gelopen wordt wat met deze wind ontiegelijk veel scheelt. Ondanks dat ik redelijk fit zit durf ik zelf niet te lang en hard op kop te lopen, bang voor een versnelling waar ik na een sessie kopwerk wellicht niet meer op kan anticiperen. Na zo'n 11km versnelt Erik, ik probeer heel even om mee te gaan maar besluit toch om bij Luc te blijven. 2km verder komen we bij het zwaarste gedeelte van de wedstrijd, de dijk op vol wind tegen 3km lang. Langzaam sluipen we naar de nummer 7 in de wedstrijd, teamgenoot Pieter en net nadat we de dijk overwonnen hebben zitten we erbij. Er dienen nog slechts 3km af gelegd te worden en ik bereid me mentaal al voor op de eindsprint. Deze laatste km's vliegen voorbij terwijl deze bij mijn vorige halve marathon eindeloos leken te duren. We draaien Nes in en ik wacht op het juiste moment om mijn sprint in te zetten, dan zie ik de bocht die leidt naar het laatste rechte stuk. Ik versnel en loop naar de 7de plek, zeer voldaan met een prachtige wedstrijd achter de rug. De vermoeidheid maakt snel plaats voor een euforie. Een eindtijd van 1:15:09 geen idee wat het precies waard is op dit parcours maar goed voelt het wel!

Kijkend naar de meeuwen (Foto: Trail Running Nederland)

Kop over kop tegen de wind in

Zwaarste stuk over de dijk